Wrocław, Chorzów, Kraków – fikcyjna samowystarczalność klubów

Deklaracje dążenia do zapewnienia klubom samowystarczalności (po to, żeby później nie musieć do nich nie dokładać) padają w Polsce od lat, i to zarówno ze strony udziałowców prywatnych, jak i władz miast, które zdecydowały się objąć udziały w klubach. Wiedza o tym, jak zapewnić klubowi przychody, jest wiedzą dość powszechną – dostępną chociażby na podstawie obserwacji klubów z Europy Zachodniej. Wiedza ta od ładnych kilku lat krzewiona jest na konferencjach o marketingu sportowym i na studiach na tym kierunku.

Niestety okazuje się, że budżety czołowych polskich klubów często nie bilansują się.

W ostatnim czasie mieliśmy prawdziwy wysyp informacji o złej kondycji finansowej polskich klubów. Ruch Chorzów, jedyny polski klub piłkarski notowany na giełdzie, miał problemy ze spłatą 2-milionowej pożyczki wobec Miasta Chorzowa. Ostatecznie pożyczka została spłacona, a jednocześnie klub … zaciągnął od Miasta nową pożyczkę, w takiej samej wysokości. Wygląda więc na to, że cała operacja była jedynie operacją księgową, mającą zapewne uwiarygodnić Ruch jako spółkę spłacającą pożyczkę.

Bardzo zaskakujące okazały się problemy Śląska Wrocław – klub z bogatego i ambitnego miasta, przenoszący się na nowo wybudowany obiekt, miał być finansowany z zysków z budowy galerii handlowej, jaka miała powstać przy stadionie. Takie było założenie akcjonariuszy – Zygmunta Solorza-Żaka i Miasta Wrocławia. Budowa galerii zakończyła się jednak niepowodzeniem, a klub znalazł się w finansowych tarapatach, z których wyciągnąć ma go teraz pożyczka od Miasta Wrocławia w potężnej kwocie 12 milionów złotych. Pożyczka ma być częściowo zwrócona w gotówce, a częściowo przekonwertowana na podwyższenie kapitału zakładowego klubu (spółki).

Swoją trudną sytuację finansową potwierdziła również oficjalnie Wisła Kraków. Według zapowiedzi mediów, receptą miała być pożyczka ze strony właściciela – Bogusława Cupiała, który taką metodę finansowania stosował już wcześniej.

Oczywiście problemy naszych klubów ze zbilansowaniem budżetu nie są wyjątkowe w skali kontynentu – potężne zadłużenie posiadają np. również kluby angielskie, a szkocki gigant Glasgow Rangers z tego powodu ma zarządcę komisarycznego. Niepokojące jest jednak to, że w naszym kraju zjawisko to dotyczy to klubów czołowych, uchodzących za dobrze zarządzane, a ratowanie tych klubów często oznacza konieczność sięgnięcia do pieniędzy publicznych (w przeciwieństwie do klubów angielskich, nasze kluby póki co nie są łakomym kąskiem do przejęcia przez potentatów finansowych z Azji, Rosji czy USA). To z kolei musi budzić wątpliwości, w tym również prawne.

Do tematu będą wracał.

Redakcja Sport Marketing